L.T.J / Keuken van het Ongewenst Dier

‘De Keuken van het Ongewenst Dier is een conceptuele installatie. Door verkoop van smaakvolle producten van ongewenste diersoorten/plaagdieren wordt een statement gemaakt van de absurditeit in ons denken over maatschappelijk niet aanvaarde dieren.’
Rob Hagenouw, samen met Nicolle Schatborn initiatiefnemer van de Keuken van het Ongewenste Dier, ziet het zo: je hebt pretdieren, je hebt productiedieren en je hebt plaagdieren. ‘Paarden, ganzen, zwanen. We vinden ze mooi. Tot ze een plaag worden. Maar plaagdieren associëren we meer met ziektes, dus kiezen we liever voor de consumptie van productiedieren.’
Dat denken willen de twee kunstenaars liefst op ludieke wijze doorbreken.
Hagenouw: ‘Je kunt op verschillende manieren naar onze vleesconsumptie kijken. Kijk je naar kosten en baten, dan kun je misschien beter vlees uit de bio-industrie eten dan duurzaam geproduceerd biologisch vlees. Je kunt je ook afvragen: kan ik misschien niet beter één keer per week of één keer per maand vlees eten?’ Hagenouw mag er graag over filosoferen, op een festival of tijdens een van de workshops duiven of kraaien plukken. Doel is het creëren van bewustwording, waar komen de dieren op ons bord vandaan en hoe gaan wij daar als samenleving mee om.

de Keuken van het Ongewenste Dier bied diverse (diepvries)producten aan: Schiphol ganzen croquette, Schiphol ganzen bitterballen (met de waarschuwing ‘Pas op de kogeltjes, eten op eigen risico’), hele gans, ( inclusief recept tenzij gekozen wordt voor de gevulde gans), bisque van Amerikaanse rivierkreeften, gekookte rivierkreeft en genoemde My Little Pony-burger. Verse Amsterdamse duivenborst is op bestelling leverbaar.

De Keuken van het Ongewenste Dier werkt samen met diverse professionals. De Kleinste Soepfabriek in Leek trekt bouillon van de karkassen van wilde ganzen., waarna kroketten fabriek Oma Bobs in Aalsmeer er ganzenkroketten en -bitterballen van maakt. Frank’s Smokehouse in Amsterdam rookt de ganzenborsten en paardenslagerij Wisker in Haarlem is verantwoordelijk voor de productie van de pony burgers (naar een recept van kok Pepi Mensink ). Voor de plaagdieren diners die zij organiseren, werken ze samen met verschillende restaurants en professionele koks.
‘We zoeken kleinschalige bedrijven, die ook echt in ons werk geïnteresseerd zijn. In het begin zaten we tot diep in de nacht kroketjes te rollen. Dat kunnen we wel, maar we pakken het professioneel aan, om te voorkomen dat het iets louche-achtigs wordt. Die bedrijven weten wat ze doen en voldoen aan alle richtlijnen. ‘

Het vlees komt van dieren die hen veelal door jagers in de regio worden aangeboden. Zij controleren de dieren, zoals de ganzen, op eventuele ziekten. Daarna gaan ze naar een kleine vleesverwerker. De ene keer gaat het om tien, twintig stuks, de andere keer om honderd.

De kunstenaar signaleert een groot aanbod aan ‘plaagdieren vlees’. ‘Ik verbaas me daarover. Jagers kunnen het niet kwijt. Daarmee zou je lokaal in een behoefte kunnen voorzien, ja. Ons doel is zichtbaar maken wat er gebeurt. Ganzen zijn geen plaagdieren, het zijn mooie dieren.